Przemoc w rodzinie – poradnik dla ofiary

Przemoc w rodzinie jest sytuacją, której często się wstydzimy, nie mamy odwagi poprosić o pomoc, godząc się na  ból i cierpienie zadawane przez najbliższą osobę.

Podstawowy problem tkwi jednak w psychice osoby doświadczającej aktu przemocy. Uświadomienie sobie, tego, że to właśnie ja jestem ofiarą przemocy to pierwszy krok, dzięki któremu możesz się uwolnić.

Przemoc kryje się nie tylko w niedozwolonych czynach wymierzanych przeciwko drugiej osobie, ale i obraźliwych słowach czy niedopuszczalnych działaniach. Najbardziej narażeni na przemoc domową są dzieci i współmałżonek.

Charakterystyka wymienionych poniżej form przemocy wobec partnera, pomoże ci uświadomić sobie to, czy jesteś ofiarą przemocy i w jakiej postaci się ona przejawia.

Przemoc fizyczna – wszelkie świadome działania polegające na użyciu siły prowadzącej do wyrządzenia ofierze rozmaitych obrażeń cielesnych poprzez:

•  bicie,
•  policzkowanie,
•  okaleczanie,
•  kopanie,
•  szarpanie za włosy,
•  wykonywanie groźnych gestów,
•  przypalanie papierosami bądź powodowanie oparzeń ciała,
•  obezwładnianie,
•  duszenie,
• drapanie,
•  rzucanie ofiarą o ścianę,
•  torturowanie,
• użycie broni.

Przemoc psychiczna – używana jest przez sprawcę przemocy w celu obniżenia u ofiary poczucia własnej wartości, godności, co prowadzi często do stanów lękowych i nerwicowych.

Przejawia się pod postacią:

• nieustannej krytyki,
• wyśmiewania,
• ośmieszania,
• wyszydzania,
• braku szacunku, zainteresowania drugą osobą,
• lekceważenia,
• upokarzania,
• zawstydzania,
• grożenia.

Maltretowanie dziecka poprzez bicie, kopanie, uderzanie pasem nazywamy przemocą fizyczną. Znęcanie się nad dzieckiem przybiera najrozmaitsze formy: od szczypania, po wyrwanie włosów czy przypalanie papierosami.

Często dzieci na skutek poniesionych obrażeń trafiają do szpitala, a rodzice pytani, w jaki sposób doszło do wypadku, kłamią i zwalają winę na nieostrożność dziecka np. podczas zabawy.

Przemoc psychiczna wobec dziecka objawia się najczęściej w postaci krytykowania dziecka,  ośmieszania, wytykania błędów, ignorowania jego problemów, obrażania czy upokarzania.

Konsekwencje przemocy fizycznej i psychicznej wobec dziecka to m.in.:

• stany depresyjne,
• lękliwość,
• zaburzenia emocjonalne,
• apatia,
• myśli samobójcze,
• nadpobudliwość,
• agresywność,
• zamknięcie się w sobie,
• nerwica

Cykl przemocy domowej

Przemoc domowa to zwykle długi, powtarzający się proces. Składa się on z trzech faz:

• faza narastającego napięcia – zachowanie agresora prowadzi do natężenia sytuacji konfliktowych. Prowokacja kłótni czy nasilające się uczucie gniewu, zazdrości prowadzą do agresji. Ofiara zwykle usprawiedliwia partnera i często obarcza się winą za jego zachowanie;
• faza ostrej przemocy – następuje niekontrolowany wybuch agresji, sprawca wyładowuje swój gniew na ofierze. Utrata kontroli, dziki szał prowadzi często do pobicia, okaleczenia bliskiej osoby. Ofiara staję się całkowicie bezbronna, nie jest w stanie uwierzyć w to, co się dzieje. Narastający strach i bezradność sprawiają, że ofiara zaczyna szukać pomocy;
• faza miodowego miesiąca – sprawca próbuje na nowo odzyskać zaufanie ofiary. Okazuje skruchę, przeprasza, stara się naprawić wyrządzone krzywdy. Osoba pokrzywdzona zwykle wybacza i wierzy, że podobna sytuacja się już nigdy nie powtórzy. Jednak bez specjalistycznej pomocy sprawca ponownie użyje przemocy i dopuści się kolejnych często bardziej brutalnych działań.

Jakie są powody biernej postawy ofiary?

Ofiara przemocy, pomimo nasilających się aktów agresji, nie jest w stanie się od tego uwolnić. Zamiast walki wybiera bierną postawę.

Przyczynami takiego zachowania mogą być:

• bezsilność i słabość,
• poczucie bezradności i rezygnacji,
• wiara w poprawę sytuacji,
• wstyd przyznania się do problemu przemocy domowej,
• strach przed reakcją partnera i samotnością,
• obarczanie się winą,
• niekonsekwencja,
• nieświadomość prawa do obrony,
• lęk i strach.

Przerwij milczenie – gdzie szukać pomocy?

Pamiętaj, że w każdym momencie możesz poprosić o pomoc. Na to nigdy nie jest za późno! Nie bój się podjąć tej ważnej decyzji, która pomoże ci wyrwać się z domowego piekła.

Masz kilka opcji:

• poinformuj prokuraturę lub policję,
• zgłoś się do pracownika socjalnego,
• zgłoś się do Ośrodka Dotkniętych Przemocą bądź Ośrodka Interwencji Kryzysowej

źródło: https://polki.pl